Nëse paratë do të sillnin lumturinë, apo do të përcaktonin fitoret, Interi do të kishte pak shpresa për ta ëndërruar tripletën sezonale. Megjithatë, kjo fjalë nuk është më tabu në “Appiano Gentile”, pavarësisht se bilancet e klubit zikaltër janë larg atyre të gjigantëve të mëdhenj të Europës.

Simone Inzaghi, i cili gjithmonë ka kultivuar ambicie europiane, drejton një ekip të ndërtuar me të shtatin buxhet dhe të shtatën kosto skuadre mes 8 çerekfinalistëve të Champions League. Asgjë nuk është e dhënë apriori.

Nis turneu i forcës – Nga nesër, Interi hyn në një fazë intensive. Ndeshja me Udinesen do të hapë një sprint me gjatësi maratone. 9 ndeshje në 27 ditë për të kuptuar se sa do të luajnë zikaltërit deri në fund të sezonit. Përballja në shtëpi me friulanët është e rrezikshme. Java e fundit e kampionatit i kujtoi Napolit, me buzëqeshjen e Interit, se sa lehtësisht mund të kthehen në të ndërlikuara ndeshjet që duken të thjeshta.

Formacioni më i mirë i mundshëm? Ky është synimi i Inzaghit, megjithatë, ai duhet të përballet me mungesat e Lautaro Martinez, Bastonit dhe Dumfries. Holandezi ndodhet në vendlindje për terapi dhe rikuperimi i tij nuk jep shumë besim.

Ai është më e mundshme që të rikuperohet për ndeshjen e kthimit ndaj Bayern Munich, sesa për atë të parë çerekfinale. Lajmet e mira vijnë nga krahët: pritet të shihet nëse Zalewski do të jetë gati apo do të pritet Kupa e Italisë, por Darmian dhe Dimarco duhet të gjejnë ritmin e duhur.

Sulmi, një dilemë – Angazhimet ndërkombëtare i shtyjnë përpara Taremin dhe Arnautovic, ndërsa Correa, i cili është jashtë listës së Champions dhe praktikisht me një këmbë jashtë projektit të verës së ardhshme, mbetet një surprizë e vazhdueshme.