Carlo Ancelotti dhe Milani janë anët e së njëjtës medalje, pavarësisht se sonte në mbrëmje, trajneri italian do të bëjë gjithçka për t’i mposhtur kuqezinjtë në “Santiago Bernabeu”. Aty do të luhet kryesfida e kësaj dite të Champions League, në kuadrin e xhiros së katërt të fazës së grupit. “Carletto”, në prag të kësaj sfide mjaft emocionuese për të, ka dashur të lartësojë ish-kapitenin legjendë të “Djallit”, pikërisht Paolo Maldinin:

"Sa herë që arrinim fitore, përqafoheshim me njëri-tjetrin. Ndonjëherë shkoja tek ai, ndonjëherë vraponte Paolo për tek unë. Gjëja e bukur ishte se ai gjithmonë thoshte faleminderit. Pas çdo suksesi, si lider i vërtetë, kur kthehej në dhomën e zhveshjes, kishte dy rite. I pari, hiqte shiritin e kapitenit nga krahu dhe e vendoste me kujdes në krye të kabinës së tij.

I dyti ishte falënderimi për të gjithë, duke iu shtrënguar duart. Kurrë nuk kam parë një kapiten të tillë, me karizmën e tij. Në ditën e ndeshjes së tij të fundit në Firence, në momentin e largimit më përqafoi për herë të fundit. Në atë moment kuptova se Milani im ishte zhdukur.

Ja pra, nga çfarë përbëhen burrat e mëdhenj. Paulo ishte lideri i asaj skuadre. Nëse një lojtar do të bënte një gabim, ose nuk do të sillej në si duhej, ai do ta qortonte me një shikim. I pabesueshëm ishte fakti se edhe lojtarët e ekipeve të tjera përballë Paolos ishin shumë respektues.

Nuk mbaj mend që dikush t’i ketë thënë ndonjë gjë. Paolo nuk kishte nevoje te fliste… Kishte kampionë si Seedorf, Nesta dhe Sheva që shkriheshin si bora në diell para shikimit të kapitenit. Nëse dikush vonohej në stërvitje, e dinte se para meje duhej të takohej me Paolon.

Kishte të rinj që hoqën dorë menjëherë nga futbolli prej ngarkesave, ndërsa ai u stërvit më shumë se kushdo edhe në moshën 39 vjeç. Mbaj mend një ditë që e pyeta: ‘Paolo, si ia del?’ Ai m’u përgjigj: ‘E bëj për t’u treguar të gjithëve se nuk duhet ta ngadalësosh kurrë hapin, qoftë edhe 40 vjeç.

Unë gjithmonë e tërheq përpara grupin, sepse jam kapiteni. Pra, duhet të jem i pari për të dhënë shembullin’. Ai Milan fitonte sepse kishte lojtarë të mëdhenj, por mbi të gjitha kishte shpirtin e madh. Ai shpirt kishte emrin Paolo Maldini… "