Paris- Trump përgatitet të bëhet presidenti i 47-të, ndërsa Macron e ka tejkaluar veten, duke e ftuar të marrë pjesë në ceremoninë më të veçantë të vitit – zbulimin e katedrales së sapo restauruar “Notre Dame”, 5 vjet pas zjarrit shkatërrimtar që e përfshiu.

Vendosja e Trumpit në qendër të ceremonisë VIP të mbushur me yje, e cila do të shënojë rikthimin e tij të madh në skenën globale, thotë gjithçka për fuqinë që i kthehet shpejt presidentit të zgjedhur gjashtë javë përpara se ai të fillojë mandatin e tij të dytë.

Trump nuk pret janarin përsa i takon politikës së jashtme – pasi ka kërcënuar me një luftë tregtare Kanadanë dhe Meksikën, nëse nuk marrin masa për të ndalur flukset e emigrantëve të paligjshëm apo sasitë e narkotikëve drejt SHBA.

Njoftimi për udhëtimin e Trump në Paris erdhi pasi Biden zbarkoi në Angola për një vizitë zyrtare presidenciale. Presidenti në detyrë kërkon të nxjerrë në pah angazhimin e SHBA ndaj Afrikës Sub-Sahariane përballë lojës së pushtetit rajonal të udhëhequr nga investimet e Kinës. Vizita e Biden do të shfaqë gjithashtu një nga politikat globale më të suksesshme të SHBA-së në dekada – programin masiv të luftës kundër HIV/AIDS në Afrikë që përballet me një të ardhme të pasigurt.

Por udhëtimi i Trump në Paris do të nxjerrë në pah dilemën me të cilën po përballet çdo lider botëror: si të veprohet me presidentin e ri amerikan, i cili pritet të jetë më agresiv në skenën botërore sesa ishte edhe në mandatin e tij të parë.

“Presidenti Emmanuel Macron ka bërë një punë të mrekullueshme duke siguruar që Notre Dame të rikthehet në nivelin e saj të plotë të lavdisë, dhe aq më tepër do të jetë një ditë shumë e veçantë për të gjithë!”, shkroi Trump në platformën e tij “Truth Social”.

Ftesa e Macron është lëvizja më e fundit mes fuqive evropiane se kush do të jetë kanali kryesor i Uashingtonit në anën tjetër të Atlantikut. Macron ka kërkuar prej kohësh të pozicionojë Francën si fuqinë dominuese evropiane – veçanërisht që nga pensionimi i ish-kancelares gjermane Angela Merkel.

Macron, duke përdorur fuqinë e simbolizmit, duket se është përpara rivaëve të tij. Dhe Macron duket se ka pak konkurrencë nga Gjermania, ku kancelari Olaf Scholz duket i destinuar të ndjekë së shpejti Biden me largimin nga skena politike.

Kryeministri i ri britanik Keir Starmer është më i fortë, por ka një veprim balancues pasi Trump është thellësisht jopopullor në Partinë e tij Laburiste në pushtet. Dhe Britanisë i mungon fuqia evropiane pasi u largua nga BE në një reagim populist që kënaqi Trumpin dhe paralajmëroi fitoren e tij të vitit 2016.

Starmer hodhi poshtë idenë se Mbretëria e Bashkuar duhet të zgjedhë midis miqësive të saj me Shtetet e Bashkuara dhe Evropës – një zgjedhje që disa vëzhgues kanë frikë se Trump mund ta detyrojë atë ta bëjë. Ai kujtoi gjithashtu takimin e tij me Trump në shtator, disa javë para zgjedhjeve në SHBA. “Kur Presidenti Trump më priti me dashamirësi për darkë në Trump Tower, i thashë se do të investojmë më thellë se kurrë në këtë lidhje transatlantike me miqtë tanë amerikanë në vitet në vijim”, tha Starmer.

Macron, shumë pak popullor në mandatin e tij të dytë, nuk ka forcën që ishte dikur. Ftesa e tij për Trump vjen në një kohë kur Tubimi Kombëtar po kërcënon të rrëzojë kryeministrin Michel Barnier në një lëvizje që do të dobësonte më tej presidentin dhe do të shkaktonte edhe më shumë kaos politik.

Ka shenja në rritje se trashëgimia e Macron mund të përfundojë si ajo e Bidenit – si një president i detyruar t’ia dorëzonte pushtetin forcave nacionaliste, populiste.