Çdo 45 minuta një fëmijë vritet në Gaza.

Kështu e nis Al Jazeera artikullin ku tregohen shifra tronditëse në lidhje me atë që ndodh me popullatën civile në Gaza dhe fëmijët në veçanti, që nga nisja e luftës.

Që nga 7 tetori 2023, të paktën 17,400 fëmijë janë vrarë nga sulmet e izraelit, ku vetëm 15,600 prej tyre janë identifikuar. Shumë të tjerë mbeten të varrosur nën rrënoja, shumica e të cilëve supozohet se kanë vdekur.

Ndërkohë që ata që kanë mbijetuar janë të traumatizuar nga gjërat e përjetuara.

Çfarë ka mbetur nga fëmijët e Gazës?

Rreth gjysma e 2.3 milionë banorëve të Gazës janë fëmijë.

Gjatë 17 muajve të fundit, sulmet izraelite kanë kthyer shtëpitë e tyre në gërmadha, kanë shkatërruar shkollat e tyre dhe kanë mbyllur objektet e tyre të kujdesit shëndetësor .

Për ta vënë këtë në perspektivë, nëse do të kishit një dhomë me 100 fëmijë:

-2 janë vrarë

-2 janë të zhdukur, dyshohet të vdekur

-3 janë plagosur, shumë në gjendje kritike

-5 kanë mbetur jetimë ose të ndarë nga prindërit

-5 kërkojnë trajtim për kequshqyerje akute

Pjesa tjetër e fëmijëve mbajnë plagët e padukshme të luftës, trauma që prek shëndetin, sigurinë dhe të ardhmen e tyre mendore.

Kush ishin fëmijët e vrarë nga Izraeli?

Midis fëmijëve të dokumentuar të vrarë, kishte:

të paktën 825 foshnja, ende jo aq të rritura sa për të festuar ditëlindjen e tyre të parë

895 një vjeçarë, të vrarë para se të hidhnin hapat e parë

3266 që vdiqën si parashkollorë të moshës dy deri në pesë vjeç, të privuar nga loja, zbulimi dhe mrekullitë e thjeshta të rritjes

4,032 që vdiqën nga gjashtë deri në 10 vjeç, duke lënë pas klasa bosh dhe uniforma shkollore që thuajse nuk ishin veshur

3,646 që vdiqën në moshën 11 deri në 14 vjeç, nxënës të shkollës së mesme që kishin kaluar tre luftëra (2012, 2014, 2021), por u vranë në të katërtën

dhe 2,949 që ishin 15 deri në 17 vjeç, në moshën kur po përgatiteshin të dilnin në botë, duke lënë pas ëndrrat për pavarësi dhe të ardhme të pa realizuara; 17-vjeçarët jetuan katër luftëra (2008-09, 2012, 2014, 2021) dhe u vranë në të pestën

8899 ishin djem dhe 6714 ishin vajza.

1720 foshnje të vrara para se të hidhnin hapat e para

Më 18 mars, forcat izraelite filluan 100 sulme të njëkohshme në të gjithë Rripin e Gazës, duke shkatërruar një armëpushim dy-mujor me Hamasin.

Gjatë 36 orëve të ardhshme 436 njerëz u vranë, duke përfshirë të paktën 183 fëmijë, 94 gra, 34 të moshuar dhe 125 burra.

Midis fëmijëve të vrarë ishte Mohammed Abu Hilal 1-vjeçar, i cili vdiq së bashku me nënën e tij shtatë muajshe shtatzënë, Afnan, në një sulm ajror izraelit në kampin al-Mawasi – një vend që Izraeli kishte pretenduar se ishte një “zonë e sigurt”. Babai i tij Ala i kishte dërguar atje me shpresën se do t’i ruante.

“Oh, biri im i dashur, ngjitu në parajsë, do t’i gjesh të gjitha lodrat e tua atje lart,” bërtiti babai zemërthyer ndërsa mbante trupin e pajetë të djalit të tij .

Muhamedi ishte mes 895 njëvjeçarëve të vrarë nga sulmet izraelite.

3266 parashkollorë u vranë të privuar nga gëzimet e lojës

Reem ishte vetëm tre vjeç kur u vra, së bashku me vëllain e saj pesëvjeçar Tarek, në një sulm ajror izraelit në shtëpinë e tyre familjare në kampin e refugjatëve Nuseirat në nëntor 2023.

Pas vdekjes së saj, një video e gjyshit të saj, Khaled Nabhan, duke përqafuar trupin e saj të pajetë dhe duke e quajtur atë ”Shpirti i shpirtit tim“, u përhap gjerësisht, duke simbolizuar vuajtjet e pamasë që duroi popullata e Gazës.

Khaled e përkëdhelte mbesën e tij të dashur dhe kujtoi me trishtim se si ajo e përshëndeste atë me një përqafim çdo ditë. Më 16 dhjetor 2024, Khaled, i cili i kushtoi kohën e tij për të ndihmuar ata në nevojë, u vra gjithashtu nga një sulm izraelit.

4032 fëmijë të shkollës fillore u vranë duke lënë klasa bosh

Hind Rajab, pesë vjeç, ishte një fëmijë i ndritur, zemërmirë, plot jetë dhe kuriozitet, thanë familja dhe fqinjët e saj. Më 29 janar 2024, Hind e gjeti veten të mbijetuarën e vetme në një makinë të lagur me gjak e të mbushur me trupat e familjes së saj. Ata ishin shënjestruar nga një tank izraelit ndërsa përpiqeshin të largoheshin nga bombardimet izraelite në lagjen Tal al-Haëa. Hind mbeti vetëm, por arriti të telefonojë Shoqatën e Gjysmëhënës së Kuqe Palestine (PRCS).

Në momentet e saj të fundit, ajo u lut për ndihmë përmes telefonit, klithmat e saj të tmerruara jehonin në të gjithë botën.

“Jam shumë e frikësuar, ju lutemi ejani. Ju lutemi dërgoni dikë që të më marrë mua,” përsëriti ajo gjatë një bisede rrëqethëse tre-orëshe me shërbimet e urgjencës që Izraeli po e pengonte të arrinte tek ajo.

Trupi i saj u zbulua 12 ditë më vonë së bashku me ata të familjes së saj dhe mjekëve që ishin përpjekur ta shpëtonin.

3646 adoleshentë të vrarë para se të rriteshin

Më 19 tetor 2023, një sulm ajror izraelit goditi kishën më të vjetër të Gazës, Shën Porfiri, duke vrarë të paktën 18 njerëz.

Në mesin e të vrarëve ishin vëllezërit e motrat, Suhail Ramez al-Souri 14 vjeç, Julie Ramez al-Souri 12 vjeç dhe Majd Ramez al-Souri 10 vjeç.

Babai i tyre zemërthyer tregoi momentin shkatërrues ku fëmijët e tij u vranë ndërsa kërkonte strehim brenda kishës.

“Ne menduam se kjo ishte streha jonë e sigurt,streha jonë e fundit, në shtëpinë e Zotit. Ata bombarduan engjëjt e mi pa paralajmërim. Ata vranë fëmijët tanë, fëmijët e kushërinjve, të afërmve,” shtoi babai i pikëlluar i mbytur nga lotët.

2,949 të ardhme të parealizuara kurrë

Mahmoud donte të bëhej gazetar, ashtu si babai i tij.

I vendosur për të ndarë historitë e atdheut të tij me botën, 15-vjeçari, i njohur si “i riu Ëael”, së bashku me motrën e tij Khuloud, filluan të regjistronin video që dokumentonin efektet e dhunës në rritje të Izraelit në Gaza.

“Në Gaza, nuk ka asnjë vend të sigurt … kjo është lufta më e ashpër dhe më e dhunshme që kemi jetuar në Gaza. Na ndihmoni të qëndrojmë gjallë,” u lut dyshja e re Dahdouh.

Natën e 25 tetorit 2023, Mahmoud u vra, së bashku me nënën e tij, motrën shtatëvjeçare Sham, nipin një vjeç e gjysmë Adam dhe 21 të tjerë, në një sulm ajror izraelit në kampin Nuseirat ku familja kishte kërkuar strehim pasi ushtria izraelite u tha të lëviznin në jug për sigurinë e tyre.

Historitë e fëmijëve si Mohammedi, Reem, Hind, vëllezërit e motrat al-Souri dhe Mahmoud pasqyrojnë fëmijërinë e panumërt të vjedhur në Gaza, duke lënë pas kujtime të pafajësisë dhe të ardhmeve që nuk do të realizohen kurrë.