Alessandro Bastoni, mbrojtësi i Interit, ka dhënë një intervistë të gjatë në “Podcast Supernova”, ku ka treguar atmosferën brenda dhomës së zhveshjes së zikaltërve: "Ndonjëherë flas, por nuk është e nevojshme, sepse të gjithë e dinë çfarë duhet të bëjnë. Jemi në një nivel aq të lartë sa kemi vetëdijen e nevojshme. Mund të them diçka për qëndrimin në fushë, por nuk kam arrogancën t’iu tregoj të tjerëve çfarë të bëjnë".

Kur ke folur ndonjëherë dhe të kanë ndaluar?

Kam pasur përulësinë të di kur të flas dhe kur jo (qesh). Lautaro flet shumë, edhe Barella. Nuk kemi më atë kulturën ku vetëm lojtarët e vjetër flasin dhe të rinjtë rrinë në heshtje. Për fat të mirë, gjërat kanë ndryshuar. Kam qenë edhe në dhoma zhveshjeje ku ndodhte ndryshe.

Cilët janë miqtë e tu më të afërt në futboll?

Barella, Darmian dhe Dimarco. Luajmë bashkë prej 5 apo 6 vitesh. Dimarco ka luajtur me mua edhe te Parma, bashkë kemi fituar në ‘San Siro’ kundër Interit. Barella është shpirti i dhomës së zhveshjes, një bateri që nuk shteron kurrë. Në fushë është gjithmonë në maksimum, nuk mund të qëndrojë asnjëherë i qetë. E kuptoj që nga jashtë mund të duket i bezdisshëm, por për ne nuk është aspak ashtu. Ai dhe Brozovic ishin të frikshëm bashkë. Gjithmonë ziheshin me njëri-tjetrin, por ishin miq të mëdhenj.

A e frikëson ndryshimi i ambientit (klubit) një futbollist?

Unë bëra një kalim nga Atalanta te Parma, nuk ishte hap i madh dhe nuk kisha pritshmëri për të përmbushur, sepse isha vetëm një djalosh që duhej të tregonte veten. D’Aversa më dha shumë besim, luajta mirë dhe fitova thirrjen nga Interi. Kam bërë luftë për t’u larguar nga zikaltrit, sepse aty ishin Godin dhe Skriniar në rolin tim. Trajneri Conte më tha të qëndroja dhe arrita të imponohem.

Tani konsideroheni si një nga më të mirët në botë në rolin tuaj, por si ka ndryshuar mbrojtja?

Falë trajnerëve që kam pasur, besoj se isha një nga të parët që sulmonte kaq shumë. Të kesh shokë si Mkhitaryan, që mbulojnë depërtimet e mia, ndihmon shumë. Toloi bënte diçka të ngjashme tek Atalanta, por me të gjitha këto ndërrime rolesh dhe lëvizshmëri, mendoj se jam i pari që e interpretoj kështu këtë rol. Karakteristikat e mia ndihmojnë; më pëlqen të kem topin, ndërsa në mbrojtje nuk e ke shumë shpesh atë. Më vjen natyrshëm, sepse kam një trajner dhe shokë që e kuptojnë atë që bëj, ndërsa në kombëtare nuk është aq e thjeshtë.