Mandati i dytë i presidentit të zgjedhur të SHBA-së, Donald Trump, sigurisht që do të jetë përçarës. Ne vërtet dimë jashtëzakonisht pak për politikën e jashtme të Trump.

Ne e dimë se ai është kundër luftërave, por në të njëtën kohë duket se i do diktatorët, ose të paktën të fortët. Atij i pëlqejnë ato që i sheh si marrëveshje të mira dhe hedh poshtë ato që mendon si të këqija. Ai nuk i pëlqen aleatët amerikanë që ai mendon se përfitojnë. Ai nuk beson në ngrohjen globale. Mandati i tij i parë nxori në pah një njeri të etur për të qenë në qendër të çdo çështjeje.

Por presidenti i zgjedhur është unik edhe në atë se sa pak i është dashur të artikulojë pozicionet e tij të politikës së jashtme. Për të qenë i qartë: Trump nuk trashëgon një botë në paqe, ku roli i padiskutueshëm i Amerikës si një fener lirie dhe superioriteti moral ka sjellë qetësi të qëndrueshme.

Administrata aktuale e Biden lë të pazgjidhura një sërë krizash globale. Shtëpia e Bardhë aktuale mund të ketë bërë më të mirën që dikush mund të ketë në rrethana të tilla. A mund të funksionojë një rimendim kaotik? Në rrezik për t’iu drejtuar një administrate të ardhshme.

Mandati i parë i Trump ishte në vetvete relativisht pa ngjarje në krahasim me katër vitet që pasuan. Fundi i ISIS; ndalimet e emigracionit dhe fyerjet e çuditshme; largimi nga marrëveshja me Iranin duke bërë një tjetër me talebanët; duke e lënë Turqinë të pushtojë Sirinë veriore; dhe gjithë atë komoditet të çuditshëm me presidentin rus Vladimir Putin.

Mandati i Biden përfshinte: kolapsin e papritur por të pashmangshëm të luftës më të gjatë të Amerikës në Afganistan; pushtimi rus i Ukrainës; dhe më pas 7 tetori në Izrael, pastaj lufta në Rripin e Gazës, Iranit dhe Libanit.

A kishte ndikim Trump në mandatin e tij të parë të qetë?

Aleanca e Trump me kryeministrin izraelit Benjamin Netanyahu duket se do të përfitojë për presidentin aktual izraelit. Megjithatë, instinktet më të gjera të presidentit të zgjedhur mund të kufizojnë opsionet e Izraelit. Financimi dhe armatimi i pafund i konflikteve të shumta të Izraelit është një anatemë ndaj qëllimit më të gjerë të Trump për të reduktuar përfshirjen globale të SHBA.

Ai mund të jetë gjithashtu i vetëdijshëm për dëmin që mbështetja e luftës në Gaza u bëri demokratëve në zgjedhjet që ai fitoi. Netanyahu me siguri duhet të ketë plotësuar pjesën më të madhe të listës së tij të detyrave rajonale, pas sulmeve në Liban dhe Gaza, dhe mund ta gjejë homologun e tij fitues amerikan më pak të gatshëm për ta shpëtuar atë nga çdo sulm i ri. CNN