Me rastin e ditëlindjes së tij të 50-të, Federico Buffa dhe Federico Ferri intervistuan kampionin Alex Del Piero. Një udhëtim unik, nga ëndrra e numrit 10 deri te triumfet, me të cilët shkroi historinë te Juventusi e më gjerë:

“E kam përjetuar Zidane si shok skuadre dhe për fat të keq edhe si kundërshtar. Kishte një sinergji totale mes nesh, nuk duheshin fjalë apo shikime për t’u kuptuar përmendësh. Thjesht duhej të mendonim për lojën. Edhe nëse ishte pas meje, e dija saktësisht se ku do të ma pasonte topin”.

Më pas Del Piero foli edhe për rikthimin e tij të mundshëm te Juventusi, tashmë me ndonjë rol drejtuesi: "Unë besoj se një person, ose më shumë se një person, i cili ka hyrë në historinë e klubit përkatës, duhet të jetë aty, të mbajë role të ndryshme. Lidhja që kam me Juventusin, domethënë të gjithë njerëzit që morën pjesë në rrugëtimin tim bardhezi, mbetet aq e bukur sa ishte në atë kohë.

Nuk do ta njollos kurrë me asgjë, edhe nëse do të kem ndonjë rol në klubin tim të zemrës. Jam shumë i lidhur me tifozët bardhezinj. E di mirë se çfarë do të thotë të kesh njerëz që të brohorasin edhe për një rrëshqitje, një vrapim, padyshim për një gol.

Kur ramë në Serie B me Juventusin, gjetëm një kampionat krejtësisht të ndryshëm nga ai që isha unë dhe ishim mësuar. Ky ishte një moment dramatik për Juven. Kishte kaq shumë urrejtje ndaj nesh, ishim kokat e kurbanit, duhej të vuanim në fushë.

Duke hyrë në fushë mendova se vetëm një muaj e gjysmë më parë kisha qenë në Berlin për të ngritur Kupën e Botës. Megjithatë qëndrova i qetë, sepse të luaja në Serie B ishte zgjedhja ime. E bëra për skuadrën time të zemrës, Juventusin.

Momenti ishte gjithashtu dramatik për shkak të mënyrës se si njerëzit na shihnin dhe çfarë mendonin për ne. Unë luajta me shokë të jashtëzakonshëm skuadre në Serie B. Për Juventusin ishte një moment rindërtimi, kishim disa pozicione të zbuluara dhe gjithashtu penalitetin prej -17 pikësh. Kur luanin ndaj nesh,  për të gjitha skuadrat ishte ndeshja e jetës së tyre.

Del Piero shpjegoi me detaje vendimin e tij në vitin 2011 për të nënshkruar bosh rinovimin e kontratës me Juventusin: "Ai vendim lindi pas disa muajsh të vështirë. Skuadra po shkonte keq dhe u fol shumë për kontratën time, veçanërisht nga pikëpamja ekonomike. Gjithmonë e kisha theksuar se nuk ishte ky problemi.

Ndoshta u bë edhe për të më vënë pak në një dritë të keqe, për këtë arsye më pas shpalla publikisht se do të firmosja bosh. Në vitin 2006 filloi një rrugëtim që na pa të përfundonim në humnerë, por që nuk doja ta pranoja. Dëshira ime ishte që të largohesha me nder nga Juventusi, duke fituar përsëri. Doja ta lija Juventusin në majë, sikurse e gjeta kur mbërrita më 1993.

Kësisoji, në vitin 2011 nënshkrova kontratë bosh për të hequr të gjitha dyshimet mbi veten time. Motivimet e mia ishin të lidhura vetëm me fushën dhe lidhjen shpirtërore për Juventusin. Çfarë më ndodhi në 19 vite me atë fanellë është e pabesueshme”.