Nga Gent Strazimiri

Kam bindjen se Fatos Nano, kur pranoi të drejtojë Partinë e Punës në 1991, mendonte seriozisht se mund ta reformonte për ta shndërruar në një forcë të majtë evropiane.

I kishte të gjitha cilësitë për ta bërë! Qytetar, intelektual, i lexuar por, mbi të gjitha krejt i qartë për dëmet që Partia e Punës i kishte bërë vendit.

Mjerisht, nuk pati kurajon që në momentin e parë, në qershor 1991, kur "shndërrim" të saj, quajti thjesht "ndërrimin e emrit"!!!

Drejtoi Shqipërinë mbi këtë bazë moskurajoje, duke shkaktuar edhe më shumë dëme, i bindur se ky popull nuk e meritonte.

"Popull" quante komunistët, veteranët, shefat e kuadrit, oficerët e Sigurimit… dmth të gjithë ata që e rrethonin, sepse në popull nuk doli kurrë vërtetë.

Në fund, "popullit" e Shqipërisë i la si mallkim pasardhësin e vet dhe, iku të jetojë jashtë, i bindur se do e kërkojnë sërish kur ta njohin se kush është…

Fatos Nano nuk është më! Dëmi që la pas, PO!

Zoti pastë mëshirë për të!

*Shënim: Qëndrimet e autorit janë personale