Presidenti i SHBA ka një gjë të përbashkët me magnatin e mediave

Nga Henry Mance, kryeredaktor i rubrikës së reportazheve në Financial Times

Mund të thuash një gjë për miqtë e Jeffrey Epstein: nuk ishin aspak diskretë. Në librin që Ghislaine Maxwell përpiloi për ditëlindjen e tij të 50-të, gjenden mesazhe vulgare dhe vizatime eksplicite.

Ka madje edhe një poezi, e atribuar koleksionistit të artit Stuart Pivar, që përfundon: “Jeffrey në gjysmë shekulli / me kredenciale plenipotenciale, / edhe pse bënte keq / sa herë që mundej, / arriti të shmangte penitenciarin.” Mësim jete: nëse e kupton se po i uron ditëlindjen dikujt ndërsa mendon se si i ka shpëtuar burgut, ndoshta më mirë lëre urimin.

Në faqen tjetër është një vizatim i firmosur, siç duket, nga Donald Trump. Ka siluetën e një gruaje të zhveshur dhe mbyllet me fjalët: “uroj që çdo ditë të jetë një sekret i mrekullueshëm tjetër.” Me miq të tillë, ç’nevojë ke për prokurorë?

Qartazi, kontaktet e Epstein nuk ishin qytetarë të zakonshëm që shkruajnë thjesht “Të uroj një ditë të mirë!” në një kartolinë. Ata ishin të paturp për lidhjet e tyre me Epstein, të paturp për oreksin e tij seksual.

Kohët kanë ndryshuar — falë lëvizjes MeToo — por paturpësia nuk është zhdukur. Thjesht ka marrë formë tjetër. Paturpësia e Trump tani drejtohet kundër vetë së vërtetës.

Në korrik, ai mohoi se ekzistonte ky vizatim. “Ku është kjo letër?” përsëriste JD Vance, i pari burrë që i mbijetoi një bypass-i në tru.

Trump dhe Murdoch vënë bast se mund të qëndrojnë të paturp më gjatë sesa kundërshtarët e tyre mund të qëndrojnë duke luftuar.

Këtë javë, kur u shfaq vizatimi, Trump e hodhi poshtë si “një çështje të vdekur”. Një argument i guximshëm nga një njeri që u ngut të deklasifikonte dosjet për vrasjen e JFK-së.

Më pas, ai pretendoi se firma nuk ishte e tija, edhe pse është pothuajse identike me shumë shembuj të tjerë nga i njëjti vit. Mos harroni, personi i fundit që tha se një foto e lidhur me Epstein ishte manipuluar, ishte Princi Andrew. Trump duhet të jetë i vetmi njeri në botë që merr këshilla për PR nga ai.

Edhe për standardet e Trump, këto justifikime janë qesharake. Si mund të ishte falsifikuar firma e tij në një libër që u përpilua në vitin 2003 dhe që deri së fundmi ishte në ruajtje të pasurisë së Epstein? Pse askush tjetër nuk ka thënë se shënimet e tyre ishin të rreme?

Libri i ditëlindjes ka gjithashtu një foto të Epstein me tre të tjerë, duke mbajtur një çek gjigant. Një mbishkrim thotë se Epstein shiti një “grua tërësisht të amortizuar” te Trump për 22,500 dollarë. Një zëdhënës i Shtëpisë së Bardhë mohoi që çeku mbante firmën e Trump. Asnjë mohim për historinë më të gjerë?

Gjithsesi, do të mendoje se Trump do të ishte krenar. Nga pamja e parë, ai ka shkruar më shumë për librin e ditëlindjes së Epstein sesa për bestsellerin e vet The Art of the Deal.

Ligjërisht, unë nuk mund të them me siguri që vizatimi me firmën e Trump është vërtet nga ai. Por ligjërisht, a ka rëndësi? A e rëndon libri i ditëlindjes atë që tashmë është fakt i pranuar?

Trump ishte mik me Epstein. Akuza për abuzimin e tij seksual janë në dokumentet e gjykatës: këtë javë gjyqtarët e apelit lanë në fuqi dëmshpërblimet për sulmin e tij ndaj shkrimtares E. Jean Carroll. Këtë javë ai i rrotulloi sytë përballë policisë që heton dhunën në familje: “Nëse një burrë ka një zënkë të vogël me gruan, ata thonë ‘ky ishte vendngjarje krimi’.”

Megjithatë, Trump premton të vazhdojë padinë e tij për shpifje 10 miliardë dollarëshe kundër Wall Street Journal, që publikoi vizatimin e Epstein. Kjo është ironike, pasi pronari i Journal, Rupert Murdoch, është mbreti i paturpësisë.

Murdoch i ka përballuar paditë për përgjimin e telefonave dhe gënjeshtrat zgjedhore të Fox News pa ndonjë turp. Para disa vitesh, ai kërkoi të ndryshonte një trust familjar të krijuar pas divorcit nga gruaja e tij e dytë, Anna. (Në një kthesë ironike, Anna tani zotëron jahtin Lady Ghislaine, që dikur ishte i Robert Maxwell.)

Murdoch donte që kontrolli i kompanive të tij mediatike t’i kalonte djalit të madh të djathtë, Lachlan. Por trusti parashikonte që James, i cili ka kritikuar Fox News, mund të merrte drejtimin.

Gjithë ç’mund të thuhet me mirësi është se Murdoch trajton fëmijët e tij pothuajse sikur të ishin familje. Ndryshimi ishte krejtësisht i paturp. Kushtet e trustit lejonin ndryshime vetëm në interes të përfituesve. Qartazi nuk ishte në interes të James — apo të motrave Elisabeth dhe Prue — të përjashtoheshin.

Sigurisht, një gjykatës e rrëzoi lëvizjen e Rupert, duke e quajtur një “maskaradë”. Pa problem. Pa turp. Ai vazhdoi të luftonte. Tani familja ka arritur marrëveshje: fëmijët “rebelë” do të marrin 3.3 miliardë dollarë për aksionet e tyre në biznesin familjar. Kur Rupert të vdesë, Fox News do të jetë në duart e Lachlan. Murdoch duket se i ka lodhur Elisabeth dhe Prue, duke luajtur mbi dëshirën e tyre për të mos u ndarë nga babai.

Keynes paralajmëroi se tregu mund të qëndrojë irracional më gjatë sesa mund të qëndrosh solvent. Trump dhe Murdoch vënë bast se mund të qëndrojnë të paturp më gjatë sesa kundërshtarët e tyre mund të qëndrojnë duke luftuar.

Disa e datojnë fillimin e politikës amerikane pa turp dhe post-të vërtetë me krijimin e Fox News nga Murdoch në vitin 1996. Ansambli i tij ideologjik i mbijetoi përjashtimit të drejtuesit të parë, Roger Ailes. Tani e dimë se do t’i mbijetojë edhe vetë Murdoch.

Kubanezët dikur e quanin me shpresë “fakt biologjik” që edhe Fidel Castro nuk do të jetonte përgjithmonë. Kot. Nëntë vjet pas vdekjes së Castro, regjimi ende nuk është rrëzuar. E njëjta gjë me Venezuelën pas Hugo Chávez, e njëjta me Zimbabvenë pas Robert Mugabe.

Murdoch është 94 vjeç. Turpi nuk e ka mposhtur. Ndoshta as vdekja nuk do ta bëjë. Faktet biologjike janë po aq të hedhshme sa të gjitha të tjerat. Trump me siguri po mban shënime — megjithëse, nëse dikush i gjen ato, ai do të mohojë që janë në shkrimin e tij.

Foto: Rupert Murdoch me Donald Trump në fushën e golfit të Trump në Aberdeen në qershor 2016, verën përpara se Trump të zgjidhej për herë të parë president © Reuters