Nga Kreshnik Spahiu

Ajo që pritej, ndodhi.

Dje, flamuri kombëtar shqiptar u shkel me këmbë dhe u shtyp me makinë nga disa të rinj, të shoqëruar me sharje antishqiptare.

Nuk ndodhi në Serbi.

Nuk ndodhi në Maqedoninë e Veriut.

Nuk ndodhi në Greqi.

Dje, flamuri kuqezi u përdhos pikërisht atje ku, vitet e fundit, është kultivuar dhe sponsorizuar më shumë urrejtja ndaj Shqipërisë: në Kosovë.

Ndodhi atje ku po tentohet ndarja nga kombi shqiptar dhe po promovohen idetë e një “kombi kosovar”.

Ndodhi atje ku, prej gjashtë muajsh, vendi është pa qeveri dhe pa Kuvend.

Ndodhi atje ku dyert për Qeverinë e Shqipërisë janë mbyllur.

Ndodhi atje ku mosmirënjohja ka shkelur bukën e aleatëve që ndihmuan në krijimin e shtetit të Kosovës.

Ndodhi atje ku vranë dhe spiunuan njëri-tjetrin, dhe ku çlirimtarët u dërguan në burgje.

Ndodhi atje ku është shpallur luftë ndaj të gjitha partive shqiptare – në Shqipëri, Maqedoni, Preshevë e Mal të Zi.

Ndodhi atje ku qeveria e Kosovës e sheh opozitën shqiptare më armike se Beogradin.

Ndodhi atje ku është harruar nderi që i bënë Amerika dhe Europa.

Ndodhi atje ku u harrua mikpritja e Shqipërisë në kohën kur Serbia dëboi e përdhunoi mijëra shqiptarë të Kosovës.

Sot, Policia e Kosovës liroi autorët e këtij akti të turpshëm.

Ata harruan mijëra vjet luftë për flamurin kuqezi – luftë e prindërve dhe gjyshërve të tyre.

Harruan gjakun që është derdhur për flamurin dhe për Shqipërinë.

Ata nuk janë fëmijë të mitur, por një rini e gjakprishur, e helmuar nga ata që kanë shtrembëruar dashurinë për atdheun dhe simbolet tona kombëtare.

Ata harruan nënën Shqipëri.

Unë e prisja prej kohësh që të ndodhte poshtërimi i flamurit kuqezi, sepse Kosova është në duart e politikanëve të pashpirt.

Grisja e flamurit ishte veç çështje kohe, nga ata që e kanë larguar Kosovën nga Shqipëria më shumë se kurrë në historinë e kombit tonë.