Erion Veliaj u shoqërua sot në ambjentet e burgut në Tiranë, me kërkesë të SPAK, pas akuzës për korrupsion pasiv dhe pastrim të produktit të veprës penale.

Edhe pse nuk janë të specifikuara në vendimin e shkurtuar të gjykatësit, bëhet fjalë për një histori të ndërtuar si në filma, me veprimtarinë e një fondacioni kulturor, ku janë përfshirë të gjithë donatorët, dhe për faktin që një shtëpi në Qerret, në emër të prindërve të Ajola Xoxës, dyshohet se është e çiftit Veliaj, pasi aty janë gjetur lodrat e djalit të tyre që rri me gjyshen.

Arrestimi, i cili është bërë në fillim të fushatës elektorale, ku Veliaj udhëheq fushatën e Tiranës, shton shumë motivimin politik të arrestimit me burg, megjithëse cështja nuk ka shkuar ende në gjykatë.

Veliaj, i cili u sulmua për vite nga opozita lidhur me inceneratorët dhe atë që e quanin afera e 5D, duket se nuk është gjetur se është implikuar askund, dhe ndaj tij nisi një hetim pasuror i rrethit familjar – një lloj gjuetie shtrigash vetëm për t’u justifikuar akuzat e policisë ndaj tij.

Ndryshe nga politikanët e tjerë të lartë, si Sali Berisha apo Ilir Meta, të cilët janë në hetim për shkak të përgjegjësive të tyre si zyrtarë të lartë, Veliaj po shkon në burg pa shkuar ende në gjykatë, jo për shkak të përgjegjësive të tij si zyrtar, por pa asnjë proces hetimor në rrethin e tij familjar.

Akuzat e nisura mbi bazën e një denoncuesi anonim krijuan një klimë edhe më të helmtaisur diversioni brenda socialistëve, saktësisht sipas skenarëve që Berisha lexonte çdo ditë në publik.

Kjo i jep procesit të tij gjithë ngjyrat e një linçimi politik nga zyrtarët e SPAK, të cilët, me sa duket, duan të heqin komplekset e tyre politike nga sulmet e Berishës dhe Metës, duke ofruar shërbime politike për ta.

Arrestimi paraprak i një zyrtari kaq të lartë – tri herë i zgjedhur i kryeqytetit në detyrë – për një hetim, jo rreth përgjegjësive të tij zyrtare, është thjesht përfshirje në fushatë elektorale e prokurorisë speciale.

Drejtësia ka gjithë kohën dhe të drejtën e saj të hetojë dhe gjykojë kryetarin e Bashkisë së Tiranës në liri, nëse dyshojnë për një konflikt interesi të punës private të gruas së tij me nashkinë e Tiranës.

Arrestimi në fillim të fushatës elektrale është rreshtim i neveritshëm politik. Dhe ky është një lajm i rëndë për fatin e Reformës në Drejtësi në Shqipëri.

Të kompleksuar nga, duket, edhe ndryshimet politike në SHBA, zërat për ndërprerje të fondeve dhe frika nga një dobësim i pushtetit politik të tyre, prokurorët e SPAK po kthehen në origjinën e tyre “fisnore” të shërbëtorëve politikë, duke iu dhënë fund iluzionit për një drejtësi të re, bazuar mbi prova dhe jo mbi nevoja politike.

Procesi i hetimeve ndaj Erion Veliaj ka qenë një sagë e gjatë e intrigave personale dhe familjare, në disa raste me metoda të ngjashme me kohët e shkuara.

Prokurori i çështjes dhe agjentët e BKH në atë proces kanë intimiduar artistë dhe bashkëpunëtorë të fondacionit me shantazhe personale, deri edhe në jetën private, duke gërmuar nëpër telefonat e tyre dhe duke krijuar një klimë paligjshme në prodhimin e fakteve që iu duhej për të ilustruar një akuzë që e kishin shkruar më parë.

Shpresoj që procesi gjyqësor të qartësojë historinë e shantazheve personale dhe familjare dhe të shërbejë për te hedhur poshtë, një standard hetimi politik. Ky standard ka nxjerrë në pah komplekset e tyre ndaj Sali Berishës dhe të tjerëve, presione, të cilat duket se kanë funksionuar.

Sot, SPAK nuk ka hyrë në zyrat e Bashkisë për të arrestuar Erion Veliaj, por ka hyrë në fushatë elektorale bashkë me Sali Berishën. Edhe ai sot e çeli me një lobist që ka çmimin prej 20 milion dollarë, për të treguar se “nuk ka vjedhur kurrë në jetë.”

Sidoqoftë, kur të dalë nga kjo fushatë, e sigurt është që drejtësia jopolitike, për të cilën u luftua tashmë, ka vdekur. Kështu, si palë politike, kemi pasur drejtësi edhe më parë, madje më profesionale se kjo, por nuk i duhej askujt, përveç atyre që e komandonin.

* Qëndrohet e autorit janë personale