Rafael Leao botoi librin e tij autobiografik. Sulmuesi portugez donte të tregonte historinë e tij, nga origjina në Almada, përmes përvojës te Sporting, Lille dhe më në fund shpërthimi në Milano. Libri nuk flet vetëm për futbollin, trajton edhe temën e besimit, e cila ka qenë gjithmonë qendrore në jetën e Rafa, dhe dy pasioneve të tij më të mëdha, pas futbollit: moda dhe muzika. Më poshtë është një ekstrakt faqet e librit, në të cilin Leao flet për Paolo Maldinin:

"Dikush u përpoq ta identifikonte atë si ‘babain tim të dytë’. Njerëzit e kanë këtë obsesion, përpiqen të identifikojnë figurat e babait për futbollistët e rinj dhe t’u atribuojnë atyre cilësi si guru. Epo, unë nuk do ta bëj këtë. Maldini nuk ishte një ‘baba i dytë’ për mua, por pa të ndoshta nuk do të isha ky që jam, nuk do ta kisha fituar një kampionat këtu.

Paolo ishte unik, themelor, më thoshte gjithmonë se isha një futbollist shumë i pashëm. Ai dhe babai i tij ishin estetë futbolli. Unë pyeta për historinë e tij, familjen e tij, një aristokraci e vërtetë futbolli.

Më pas u largua, duhet ta shpreh mendimin tim për këtë apo jo? Ju mezi prisni të lexoni diçka jashtëzakonisht pikante dhe interesante për këtë çështje apo jo? E vërteta është se nuk e di se çfarë ndodhi, e di që nga një ditë në tjetrën ai u largua dhe të gjithë u befasuam”.

Në librin e tij, “Buzëqeshje”, portugezi ka shkruar edhe për marrëdhënien me Stefano Piolin: "Trajner i ri, metoda të reja. Më duhej të përpiqesha të gjeja hapësirë ​​dhe një mënyrë komunikimi me mister Piolin. Në fillim nuk ishim të sintonizuar, mbaj mend një konferencë të tij për shtyp që më mërziti. Në të tha gjëra që për mendimin tim nuk duhej t’i thoshte, duhej t’i kishte diskutuar para ekipit".

Leao më pas shton: "U desh kohë para se të kuptonim se si të lidheshim. Ndërkohë, Pioli kishte aftësinë të gjente mënyrën më të mirë për mua dhe ekipin për të luajtur. Ai më vuri në një pozicion për të bërë ndryshimin dhe kështu u afruam.

Sekreti ishte gjetja e një mënyre të qartë dhe të drejtpërdrejtë për të biseduar me njëri-tjetrin. Është normale që të ketë debate brenda dhomave të zhveshjes, ato janë kudo. Dhe si në jetë, ashtu edhe në familje, të mos flasësh me njëri-tjetrin është shpesh zgjedhja më e keqe që mund të vendosni të bëni. Të flasësh gjithmonë sqaron gjithçka, ndonjëherë nuk shkon ashtu siç ke dashur, por më mirë një e vërtetë që mund të të lëndojë sesa një gënjeshtër".