Shkencëtarët kanë zbuluar se akullnajat e kripës mund të ekzistojnë në Merkur, planeti më i afërt me diellin dhe botën më të vogël të sistemit diellor. Zbulimi mund të tregojë se edhe kushtet më të paqëndrueshme në sistemin e brendshëm diellor herë pas here mund t’i bëjnë jehonë kushteve që gjenden në Tokë.

Gjetjet e ekipit plotësojnë zbulimet e fundit që treguan se Plutoni ka akullnajat me azot. Meqenëse Plutoni ekziston në anën e largët të sistemit diellor, dy zbulimet nënkuptojnë se akullnaja shtrihet nga rajonet më të nxehta të sistemit diellor, afër diellit, deri në kufijtë e tij të jashtëm të ftohtë.

Akoma më emocionuese, shkencëtarët nga Instituti i Shkencave Planetare (PSI) besojnë se këto akullnaja të kripura mund të krijojnë kushtet e duhura për jetën, të ngjashme me disa nga mjediset ekstreme në Tokë ku lulëzon jeta mikrobike. "Përbërjet specifike të kripës në Tokë krijojnë habitat të banueshme edhe në disa nga mjediset më të ashpra ku ato ndodhin, siç është shkretëtira e thatë Atacama në Kili," tha në një deklaratë autori kryesor i hulumtimit dhe shkencëtari i PSI, Alexis Rodriguez.

"Kjo linjë e të menduarit na shtyn të mendojmë për mundësinë e zonave nëntokësore në Mërkur që mund të jenë më mikpritëse se sipërfaqja e tij e ashpër."

Shkencëtarët sugjerojnë gjithashtu se sistemi diellor mund të përmbajë të ashtuquajturat "zona të Artë të varura nga thellësia", rajone në planetë dhe trupa të tjerë ku jeta mund të jetë në gjendje të mbijetojë jo në sipërfaqe, por në thellësi specifike që posedojnë kushtet e duhura.

"Ky zbulim novator i akullnajave të Merkurit zgjeron të kuptuarit tonë të parametrave mjedisorë që mund të mbështesin jetën, duke shtuar një dimension jetik në eksplorimin tonë të astrobiologjisë gjithashtu të rëndësishme për banueshmërinë e mundshme të ekzoplaneteve të ngjashme me Merkurin," tha Rodriguez.