Dëshmia e Dr. Sali Berishës, Kryetar i Partisë Demokratike të Shqipërisë, liderit të Dhjetorit, Azem Hajdari, dhe shkrimtarit të madh Ismail Kadare, në Kongresin Amerikan, më 22 Maj 1991, ishte ajo që shënojë fillimin e rënies së diktaturës komuniste, regjimit të Enver Hoxhës, në Shqipëri…..

Fotot e rralla vijnë nga kryeyqteti i SHBA-ve, ËASHINGTON D.C., më 22 Maj 1991.

Sali Berisha, i cili një vit më pas do të bëhej edhe një ndër politikanët që do të merrte në dorë fatet e vendit tonë, si dhe shkrimtari i madh Ismail Kadare, bënë një dëshmi para Kongresit amerikan, me ftesë të Komisionit për Sigurinë dhe Bashkëpunimin në Evropë, dhe Komisionit për Punë të Jashtme të Kongresit të Shteteve të Bashkuara, ku folën mbi zhvillimet demokratike në Shqipëri..

Sali Berisha, Kryetar i Partisë Demokratike të Shqipërisë në Kongresin Amerikan, më 22 Maj 1991, foli në cilësinë e udhëheqësit të forcave demokratike, të cilat ishin ngritur në Shqipëri për përmbysjen e regjimit komunist në Shqipëri, regjimin e Enver Hoxhës, dhe pas-ardhësve të tij, që sunduan për 46 vjet Shqipërinë, me format më të egra, ngjalli një interesim të jashtëzanoshëm në atë kohë, nga Uashingtoni i cili i kushtojë vëmendje Shqipërisë, në rrugën e saj për liri e demokraci.

Fjala e Dr. Sali Berisha:

Kryetar, Të nderuar Kongresmenë dhe Senatorë, Zonja dhe Zotërinj, Forcat Demokratike të Shqipërisë, Partia Demokratike e Shqipërisë dhe e gjithë opozita janë mirënjohës për Kongresin, Qeverinë dhe popullin e Shteteve të Bashkuara që na ftuan të paraqitemi me këtë dëshmi, për herë të parë te ky tempull i lirisë dhe demokracisë. Shqiptarët po kalojnë kohë të ndryshme, dhe shpresa mbetet shpëtimi ynë i vetëm, ftesa juaj paraqet një tregues të qartë se ne nuk jemi më një popull i harruar, ose thënë më mirë si selfforgotten-vet-harruar. Ne jemi të inkurajuar dhe shpresojmë, sepse Shtetet e Bashkuara mbeten themeli i demokracisë.

Udhëtimi për në këtë tokë të madhe jep optimizëm dhe forcë për të gjithë ata që luftojnë për demokracinë, veçanërisht për ne shqiptarët, Asnjë komb indigjen në Evropë, nuk ka vuajtur më shumë sesa kombi shqiptar, Gjatë historisë së tij mijëravjeçare, ka përjetuar okupim barbar, dramat e mëdha , periudha të gjata të errëta, gjenocidet, masakrat dhe torturat, dhe ndarja si asnjë komb tjetër. Kur e pyes veten pse ky komb i ynë i është dashur të vuajë kaq shumë, më pëlqen të kujtoj historinë e Jobit, i cili i mbijetoi testit të fatkeqësive të përsëritura, por kurrë nuk mori një përgjigje për pyetjet e tij. Sigurisht, ky nuk është vendi për të rishikuar historinë e kombit shqiptar, por dëshiroj t’ju kujtoj se gjatë këtij shekulli, asnjë komb nuk ka vuajtur aq sa kombi im.

Gjatë dy dekadave të para të këtij shekulli, kombi ynë u nda në dy, gjysma e territoreve tona u jepeshin vendeve fqinje.

Sidoqoftë, gjatë periudhës 1920-, shqiptarët luftuan për të dhe themeluan shtetin më demokratik në Ballkan. Por sundimtarët e frikësuar të vendeve fqinje përmbysën qeverinë demokratike të Shqipërisë dhe, në të njëjtën kohë, mashtruan demokracinë në të gjithë rajonin. Nga viti 1925 e deri më sot; domethënë, gjatë 65 viteve të fundit, shqiptarët kanë vuajtur nën dikaturë komunistë,e cila ka qenë një nga diktaturat më të këqija në Evropë. Historia e shqiptarëve, sot na kujton një nga shkrimtarët amerikanë Helen Adams Keller i cili thotë për një popull : “të shurdhër dhe të verbër qysh nga foshnjëria”. Keller, nuk i referohej shqiptarëve, por në kontekst të rrjedhave të kohës, përfundimisht thënja e tij rimori dëgjimin dhe vizionin e saj- te ne Shqiptarët. Kurimi i saj kaloi në faza të vështira, ashtu si Shqipëria, e cila pas 65 vjetësh diktaturë tani është në procesin e ringritjes së saj – “të shurdhër dhe të verbër qysh nga foshnjëria”.

Por përpara se ajo të bashkohet me familjen e kombeve demokratike, Shqipëria, ashtu si shkrimtari juaj i madh, do të duhet të përjetojë vuajtje dhe krizë të mëtutjeshme për shumë arsye, disa prej të cilave unë do t’i listojë këtu. Së pari, Shqipërisë i mungon një traditë e një demokracie pluraliste; përvojat e dyta të Shqipërisë nën feudalizëm dhe socializëm totalitar; së treti, krijimi pas Luftës së Dytë Botërore të diktaturës së pamëshirshme të Enver Hoxhës, e cila në shumë aspekte e tejkaloi diktaturën e përshkruar nga George Orëell në veprat e tij. Ky regjim izoloi vendin, gjë që bëri që bota të harrojë se Shqipëria madje ekzistonte. Numri i të burgosurve politikë dhe viktimave, liria e ndërgjegjes së të cilit u shkel në Shqipëri ishte më i madh se në çdo vend të Evropës Lindore.

Kjo dëshmon jo vetëm shkallën e lartë të shtypjes, por edhe faktin që shqiptarët iu përgjigjën okupimit bolshevik Stalinist në të njëjtën mënyrë që ata iu ishin përgjigjur pushtimeve të tjera gjatë historisë së tyre të gjatë. Është mëse e vërtetë që ata nuk ishin në gjendje të organizoheshin, por, siç thoshte Nietzsche, ku ka varre, ka ringjallje. Dua të theksoj se ishin vuajtjet, torturat dhe burgosjet e aq shumë njerëzve që përfundimisht dhanë ndryshimin demokratik që filloi më vonë në Shqipëri sesa në vendet e tjera të Evropës Lindore. Kishte shumë faktorë vendas dhe të huaj që çuan në këto ndryshime, deri te qenia më e rëndësishme: fryma e Helsinkit; zhvillimet në Evropën Lindore, dhe ngritja në pushtet e Mikhail Gorbachev. Mospajtimi i inteligjencës shqiptare, e cila, megjithëse nuk ishte aq e zëshme sa homologët e saj në Evropën Lindore, luajti një rol jetësor, veçanërisht gjatë 3 viteve të fundit : “Dhe, revoltat e forcave demokratike, atyre që luftonin për liri e demokraci, në Shkodër, Kavaje Tirane, Fier dhe Vlorë, të cilat përfaqësonin një shprehje të qartë të pakënaqësisë popullore nga regjimi totalitar, me gjithë brutalitetin e regjimit që përdorte veglat e tij për ti shkatërruar dhe mbajtur gjallë komunizmin, u zgjua dhe u ngritë për të përmbysur komunizmin më të egër në botë që ishte Shqipëria.

Trazirat e nisura nga qytetarët dhe lëvizja studentore në Dhjetor 1990 përfaqësuan sfidën e parë të hapur dhe çliruar Shqipërinë, nga sundimtarët e saj për 45 vjet. Kështu, nën presionin e fortë të brendshëm dhe nxitjen e huaj demokratike, Partia në pushtet Partia Punës së Shqipërisë, u detyrua të iniciojë reforma dhe të sanksionojë pluralizmin politik. Dhe, në kushte të tilla lindi partia jonë, partia e parë opozitare e Shqipërisë, Partia Demokratike. Që nga fillimi i saj, Partia Demokratike, është dashur të luftojë me një parti e cila për rreth 50 vjet kishte trajtuar çdo individ me ide të pavarura si tradhtar, armik, duke i nënshtruar kundërshtarët e sa me; pushkatime, tortura çnjerëzore, dënimin e kundërshtarve me burgim të gjatë, dhe internimet masive në kampet e punës së detyrueshme. Në lëvizjet e para në Shqipëri, për liri e demokraci, menjëherë, Partia Komuniste filloi një fushatë dhune dhe terrori kundër Partisë Demokratike, e cila arriti kulmin e saj me masakrën në Shkodër më 2 prill. Në zgjedhjet e 31 Marsit, Partia Demokratike fitoi një fitore të pjesshme. Ajo fitoi 75 vende.

Fjala e kongresistit Dennis DeConcini, bashkë-kryetar, dhe kryesues, i seancës dëgjimore tha se "është kënaqësi e madhe të mirëpresim Dr. Berisha këtu nga Shqipëria dhe z. Kadare, gjithashtu nga Shqipëria. Ne jemi shumë të kënaqur që ju jeni këtu. Si dhe të jenë të pranishëm në këtë dëshmi edhe doktor Elez Biberaj, një mik i vjetër i yni dhe një mik i mirë i të gjithë shqiptarëve. E kuptoj se i ftuari tjetër këtu është z. Azem Hajdari lider i lëvzjes studentore në Shqipëri./a.m/NOA.al