Kur’ani dhe shumë hadithe të Muhammedit a.s.flasin për shumë ngjarje dhe fakte të shkencës së trupit të njeriut, natyrës, etj., të cilët me hulumtimet e sotme moderne zbulohen dhe vërtetohen. Padyshim, ekzistojnë ende shumë shenja tjera të cilat me teknologjinë e ardhshme do të vërtetohen.

Allahu xh.sh. ka thënë: Sure 41/53

Ne do t’iu bëjmë atyre të mundshme që të shohin argumentet tona në horizonte dhe në veten e tyre deri që t’iu bëhet e qartë se ai (Kur’ani) është i vërtetë. A nuk mjafton që Zoti yt është dëshmitar për çdo gjë?

Dhe në Surën 6/21

I nderuar lëxues, në raportin e ardhshëm do të gjeni vërtetime të reja që

Kush është më mizor se ai që ndaj All-llahut shpif gënjeshtra apo ka përgënjeshtruar faktet e Tij? S’ka dyshim, shpifësit dhe gënjeshtarët nuk kanë shpëtim konfirmojnë se Muhammedi (a.s.) është i dërguari i Zotit dhe ne njerëzit nuk duhet të injorojnë rrugën dhe mësimet e tij.

Kërbishti, ashti i fundit i kurrizit, është pjesa e njeriut e cila kurrë nuk humbi dhe as nuk kalbet kurrë në tokë.

Në shumë hadithe nga profeti ynë Muhammedi (a.s.s) tregohet se kërbishti është pikënisja e njeriut dhe se ditën e Gjykimit Allahu do të na rikrijojë nga ajo pjesë e ashtit kurrizor.

Hadithët përkatës janë:

– Abu Hureira thotë se profeti (a.s.) ka thënë;

“Të gjithë pasardhësit e Ademit do të kalben në tokë, me përjashtim të kërbishtit. Nga ai njeriu u krijua dhe nga ai sërish do të ringjallet.” Përcjellja është nga Al-Buhari, Al Nassaiu, Abu Davudi, Ibn Maxhe,dhe Ahmedi ne Librin e tij- Al Musned dhe Maliku në librin e tij- Al Mouattava -.

– Abu Hureira na përcjell se profeti (a.s.s.) ka thënë;

“Është një asht i njeriut, i cili kurrë nuk kalbet në tokë. Nga ai asht do të ringjallet njeriu nga Allahu.“ Ata e pyetën Profetin (a.s.s.) : “Cili është ai asht?“ Ai (a.s.s.) tha: „ …kërbishti”.

Dorëzimi është nga Al-Buhari, Al Nassaiu, Abu Davud, Ibn Maxhe,dhe Ahmedi ne Librin e tij- Al Musnad- dhe Maliku ne librin e tij – Al Movattaa.

Në këto hadithe gjinden disa fakte dhe shprehje të sakta:

-Njeriu krijohet nga kërbishti – Kërbishti nuk kalbet kurrë – Ditën e gjykimit do të ringjallet njeriu nga kërbishti.

Këtu do të paraqesim njohuritë shkencore që vërtetojnë këto hadithe:

Faktet shkencore

Fazat e zhvillimit të embrionit

Kur sperma bashkohet me vezën, fillon zhvillimi i embrionit. Veza e fertilizuar fillon të ndahet: Nga një qelizë bëhen dy, nga dy katër…etj. Ndarja e qelizave dhe zhvillimi vazhdojnë deri sa të formohet “disku embrional’, i cili përbëhet nga dy shtresa.

– Epiblasti i jashtëm:

E përfshin cytotrophoblastin, i cili e fikson embrionin në mur te mitrës, Kështu që në këtë mënyrë embrioni tërheq ushqimin dhe gjakun nga muri i mitrës.

Hypoblast-i i brendshëm:

Me vullnetin e Allahut, Zotit te plotfuqishëm, formohet fetusi.

Ne të 15-ën ditë, në fund të embrionit duket një damar, e cila quhet damari embrional (fillestar). Ky damar e ka fundin të mprehtë , i cili quhet nyje fillestare (embrionale).

Ana ku duket damari embrional, është i njohur si pjesa e prapme e diskut embrional.

Nga damari embrional dhe nyja embrionale zhvillohen të gjitha organet dhe indet, si përshkruhen këtu:

– Ectodermi: e formon lëkurën dhe sistemin nervor qendror.

– Mesodermi: formon muskujt e butë në traktin që ndihmon tretjen e ushqimit, zemrën, qarkullimin, eshtrat (skeletin), sistemin seksual dhe sistemin urinor, indet e ulet, sistemin e limfit dhe shpretkën.

-Endoderm-i: formon këpurdhën (mikozën) e barkut, sistemin e frymëmarrjes, organet e traktit që ndihmon tretjen e ushqimit, flluskën e urinës, tiroidën dhe shqisën e të dëgjuarit.

Pastaj damari embrional dhe nyja embrionale tërhiqen dhe enden tek rruaza e fundit dhe aty formohet kërbishti.

Përfundimi: kërbishti i përfshin damarin embrional dhe nyjën embrionale. Ato janë në gjendje të rriten dhe të formojnë tri shtresa dhe prej saj formohet fetusi: ektodermi; mesodermi; endodermi.

Si provë kuptimplotë: komiteti britanik ËARNEK (përgjegjës për të drejtat e fekondimit të njeriut dhe gjenetikë) ia ndalon mjekëve dhe hulumtusve eksperimentet në fekondimin artificial të embrioneve, në të cilën është formuar damari (nyja) embrional.

Dëshmi: keqformimi fetal, që përfshinë kërbishti qelizat elementare të njeriut.

Pas trajtimit të fetusit në damarin embrional dhe nyjën embrionale, të cilat gjenden në fundin e rruazës së kërbishtit, damari dhe nyja embrionale ruajnë prap vendet e tyre karakteristike. Nëse ato ndryshojnë, formohet afër fetusit në të njëjtën kohë një tumor (teratoma), që përfaqëson një fetus defekt, me disa organe te formësuara (si p.sh. dhëmbët, flokët, duart dhe këmbët me thonjtë). Ato mund të gjenden nga kirurgu duke hapur tumorin e lartë përmendur( ekzistojnë disa fotografia, të cilat nuk do ti shfaqim këtu). Prandaj, ne e dimë, që kërbishti faktikisht përmban qelizat elementare.

Hans Spemann eksperiment

Hulumtuesit gjetën, se formimi i qelizave dhe organizimi i fetusit fillon me damarin embrional dhe nyjën embrionale. Pa u formuar këto pjesë, nuk mund të mbahet diferencimi i qelizave.

Një nga hulumtuesit më të famshëm është gjermani Hans Speemann.

Pas eksperimenteve me këto organe, ai zbuloi që këto e organizojnë zhvillimin e fetusit dhe ashtu ai i quajti organizimi fillestar.

Hulumtuesi gjerman filloi eksperimentet me amfibët, duke përdorur këtë organizëm fillestar dhe e transplanton në fetusin me moshë të njëjtë ( në fazën e parë të zhvillimit embrional, 3- 4. javë).

Aty u shfaq një bimë e dytë embrionale nga ajo pjesë që u transplantuar në trupin e ri. Pjesa e transplantuar ndikon të qelizat e rrethuara të trupit të ri. Ashtu lindë një fetus tjetër në trupin e fetusit te parë.

Qelizat e kërbishtit nuk kalben as nuk dëmtohen

1931- Spemanni e përpunon dhe përsëri e transplanton; po kjo nuk kishte ndikim ne eksperiment. Përsëri u zhvillua një bimë e dytë embrionale.

1933- Spemanni dhe hulumtuesit e tjerë përsërisin eksperimentin por këtë herë ata e ziejn organizmin fillestar. Por përsëri kjo nuk kishte ndikim të mirë. Si edhe më parë, u zhvillua një fetus i dytë. Me këtë u vërtetua se qelizat nuk ndryshojnë.

1935- Spemanni mori çmimin Nobel për zbulimin e organizmit fillestar.

Në Ramazanin 1424/2003 bënë disa eksperimente Dr. Othman Al Djilani dhe Sheik Abd Majid Azzandani me kërbishtin në shtëpinë e Sheik Abd Majid Azzandidanit në Sanaa (Jemen). Njëra nga 2 rruzat e 5 kockave të kërbishtit i  djegien në gurë me gaz për 10 minuta, deri sa u dogjën plotësisht ( njëherë u skuqën në ngjyrë të kuqe, pastaj në ngjyrë të zezë).

Ata i paketuan copat e djegura në kuti sterile dhe i dërguan në analiza në laboratorin më të famshëm në Sanaa (al Olaki laboratory). Dr. Saleh al Olaki, Profesor i histologjisë dhe patologjisnë universitetin në Sanaa, analizoi copat e djegura dhe zbuloi se qelizat e indit të kërbishtit nuk kishin ndryshuar fare dhe kishin mbijetuar. (Përveç se muskujt, indi i yndyrës dhe indi i kockave u dogjën, kurse qelizat e kërbishtit nuk ndryshuan).

Aspektet e mrekullisë

Nga kjo rrjedh se, siç njeriu formohet si embrion, do të formohet ngjashëm edhe në ahiret.

Organizmi fillestar i vluar dhe i shtypur, i cili pastaj u transplantuar përsëri, nuk kishte kurrfarë ndikimi në eksperiment; një tjetër bimë embrionale zhvillohej çdo herë. Edhe pas oksidimit u shfaqën qelizat e kockave të kërbishtit që mbijetuan dhe nuk kishin ndonjë pasojë. Edhe kjo është vërtetim për hadithin e pejgamberit (a.s.s), që kërbishti kurrë nuk kalbet dhe nuk zhduket.