Paolo Maldini ishte i ftuar në podcastin ‘Muschio Selvaggio’ gjatë së cilit iu përgjigj pyetjeve të Fedez, duke tronditur një sërë anekdotash në lidhje me Milanin dhe futbollin në përgjithësi. Fjalët e drejtorit të kuqezinjve ndaj Rafael Leaos ishin veçanërisht domethënëse:
"Unë jam një aset futbolli falë babait tim. Leao është i këndshëm për t’u parë, diçka unike. Kur mbërriti te ne ishte në stolin e Lille dhe i thashë se luante për Instagramin e tij, sepse postonte video të bukura me driblime dhe lojëra. Ne e ndihmuam atë të ndryshonte mentalitetin e tij".
E ardhmja e Milanit mes "San Siros" dhe hipoteza e një stadiumi të ri: "Nëse duam të jetojmë me kujtimet, ne qëndrojmë këtu ku jemi, por lojtarët bëjnë histori. Nuk është më stadiumi që ishte 80 vite më parë. A mund të vazhdojmë të jetojmë me kujtimet? Mendoj se duhet të ndërtojmë një stadium modern për të rritur të ardhurat. Qyteti i Milanos e ka kuptuar këtë gjë, më mërzit fakti që të mos e shfrytëzojmë këtë rast”.
Hendeku me superfuqitë evropiane dhe mbi të gjitha me futbollin anglez: "Për momentin boshllëku është i madh dhe nuk mund të mbushet lehtë. Ne po luftojmë në merkato me skuadrat e fundit të Premier League, që ka fuqi ekonomike superiore. Po përpiqemi me ide dhe traditë".
Lojtarët më të fortë, me të cilët është përballur në karrierën e tij: "Maradona dhe braziliani Ronaldo janë më të fortët. Unë nuk luajta kundër Messit, faleminderit Zotit. CR7 është një sulmues i madh, por ka më pak magji se dy të tjerët".
Maldini ia kushtoi të gjithë karrierën Milanit, por sirenat nga jashtë nuk kanë munguar asnjëherë: “Ato të Manchester United, Real Madridit dhe Arsenalit ishin interesime të vërteta, madje edhe Chelsea më kishte kërkuar”.
Ndër anekdotat e treguara nga Maldini janë edhe zënkat me Chiellinin dhe Casiraghin: "Duart rreth qafës së Giorgio? Ai më kishte shtyrë, tashmë kisha thyer hundën disa herë, doja të mos e thyeja përsëri dhe kështu u zemërova shumë. Casiraghi? Në një trofe të Berlusconit e godita me kokë, ishte shoku im i skuadrës në kombëtarja. Sa turp ajo kohë, sepse të nesërmen duhej të martohej dhe e bëri me sy të nxirë”.