Zahra Khanom Taj es Saltane ishte një grua vërtet mahnitëse, biografia e së cilës emocionon këdo që e lexon. Zakonisht, kur përmendim haremet, na paraqitet menjëherë imazhi i një sundimtari mashkull, të cilit i nënshtrohen dhjetëra e qindra gra. Sidoqoftë, Zahra arriti të thyejë këtë stereotip.

Zahra ishte një princeshë iraniane me prejardhje turke. Duket se ishte shumë me fat që lindi në familjen mbretërore, por ajo vetë nuk ishte dakord me këtë.

E vogël, Zahra e konsideronte veten një fëmijë të pakënaqur. Babai i saj punonte vazhdimisht në Teheran, kështu që ajo mund të kalonte vetëm disa minuta me të gjatë kohës kur kthehej nga puna.

Marrëdhëniet me nënën ishin gjithashtu të vështira, pasi lejoheshin të shiheshin vetëm 2 herë në ditë nga pak minuta.

Me shumë mundësi, kjo ndodhte për shkak të specifikave të statusit ligjor të grave në vendet arabe.

Përkundër faktit se në shekullin XIX nuk ishte e zakonshme që vajzat të arsimoheshin, Zahra përbënte një përjashtim.

Në 1893, ajo hyri në Shkollën Mbretërore, por studimet atje nuk zgjatën shumë, pasi u detyrua t’i vazhdonte me mësues privatë.

Ajo u bë një nga femrat e para iraniane që mësoi të luante piano dhe mësoi pikturën. Zahra kishte një dashuri të veçantë dhe për letërsinë. Ajo studioi veprat e shkrimtarëve persianë dhe evropianë.

Princesha persiane hodhi në letër kujtimet, në sajë të të cilave biografia e saj ka mbijetuar deri më sot.

Kur ishte 9 vjeçe, prindërit e martuan me një djalë rreth 12 vjeç, Amir Hussein Khan Shoja-al-Saltana. Dasma u bë në 1897.

Megjithëse nuk ndjeu ndonjë ndjenjë për burrin e saj, Zahra dëshironte të martohej. Çështja ishte se pasi babai i saj u vra, e gjithë familja mbretërore u transferua për siguri në Sarvestan, një vendbanim i largët.

Në këtë vend, ajo u ndje si një robinjë e vërtetë, kështu që martesa ishte shansi i vetëm për t’u çliruar nga zgjedha.

Kur filloi jeta e përbashkët e Zahr dhe Hussein Khan, nuk mund të quhej një marrëdhënie martesore e plotë. Ata ishin 2 fëmijë që jetonin së bashku. Pra lojëra të ndryshme ishin baza e kohës së tyre të lirë.

Vetëm disa vjet më vonë filloi një marrëdhënie intime mes tyre, megjithatë, definitivisht nuk mund t’i quanin të suksesshëm.

Hussein kishte një harem të tërë, si çdo përfaqësues tjetër i një familjeje fisnike arabe. Pra, duket se vajza e re pa përvojë nuk i përshtatej shijeve të tij.

Pas natës së parë të martesës, ai as nuk filloi të fshehë përbuzjen ndaj gruas së tij, e cila, natyrisht, u ofendua.

Pas kësaj, Zahra kuptoi se marrëdhënia me burrin nuk kishte gjasa të zhvillohej pa probleme, kështu që vendosi të kërkojë ngrohtësi dhe dashuri në kahun tjetër, gjë që ishte jashtëzakonisht atipike për një shoqëri tejet të ashpër, patriarkale arabe. Ajo çeli një harem me meshkuj.

Haremi i Zahrës ishte mjaft mbresëlënës në madhësi. Në total, kishte rreth 145 burra, djem të moshave të ndryshme. Dashnori më i famshëm i saj është muzikanti, kompozitori dhe poeti iranian Aref Qazvini.

Ishte thjesht e pamundur të fshihej një numër kaq i madh dashnorësh, dhe vetë Zahra as nuk u përpoq ta bënte këtë, si një shpagim ndaj burrit të saj.

Në vitin 1907, durimi i të shoqit mori fund, kështu që çifti paraqiti kërkesën për divorc.

Gjatë kësaj kohe, gjithsej 13 të rinj vranë veten, vetëm sepse ajo refuzoi dashurinë e tyre. Që të 13 këta djem, iu lutën secili për martesë, por ajo nuk pranoi asnjërin prej tyre dhe të dëshpëruar ata vranë veten njëri pas tjetrit.

Zahra Khanom Taj es Saltane ndërroi jetë më 25 janar 1936 në moshën 53 vjeçare.

Tiparet mashkullore ishin simbol bukurie për femrën e asaj kohe

Përkufizimi i bukurisë ka evoluar në mënyrë drastike me kalimin e kohës. Çdo vend ka versionin e tij se si duhet të duket një grua për t’u konsideruar e bukur. Në Persinë e shekullit të 19-të, standardet perëndimore të bukurisë nuk ishin dominuese. Pra, natyrisht, ata kishin standardet e tyre të bukurisë dhe konceptin e tyre të bukurisë.

Sa më mashkullore të ishte një grua, aq më e bukur konsiderohej. Gratë me vetulla të trasha dhe mustaqe konsideroheshin aq tërheqëse saqë ndonjëherë lyheshin ose shtoheshin me bojë. Në portretet e të dashuruarve të shekullit XIX, gjinitë mezi dallohen, të identifikuara vetëm nga mbulesa e kokës.

Në galeri shikoni disa foto të princeshës së famshme persiane e cila pati nga martesa, katër fëmijë, dy vajza dhe dy djem.