Një ëndërr e mirë shpesh lind nga një ëndërr e shkatërruar. Ëndrra e Brazilit Olimpik lindi nga ajo e André Jardine, kur ishte fëmijë në Porto Alegre. Një ëndërr e zakonshme për shumë brazilianë: të bëhesh futbollist. Është viti 2000 dhe Ronaldinho thirret për t’i mundësuar Brazilit të fitojë Olimpiadën e Sidneit (në futboll). Një tjetër ëndërr që u prish, këtë herë në çerekfinale.

Gjatë fluturimit të ekipit kombëtar brazilian të futbollit për në Lojërat Olimpike në Japoni, Dani Alves bëhet "kujdestar klase" për shokët e tij në bordin e avionit. Olimpiada është trampolina e trajnerit André Jardine, i caktuar të drejtojë Seleaco-n olimpike në Tokyo. Në moshën 42 vjeç, ai mund ta shkruajë emrin e tij midis brazilianëve të mëdhenj në stol. Për ta ndihmuar thirri Dani Alves.

Një monument i futbollit brazilian, pothuajse në të njëjtën moshë, një detaj jo i pakonsiderueshëm. Kjo është mundësia e fundit olimpike që ai ta zgjerojë rekordin e tij tashmë të pabesueshëm, si futbollisti me më shumë trofe të ngritur në botë. Janë 43 trofe të fituar midis klubeve të tilla si Bahia, Seville, Barça, Juve, PSG, Sao Paulo dhe kombëtares së Brazilit.

Dani Alves, duke folur pas mbërritjes në Japoni, u shpreh: “Hera e parë në Lojërat Olimpike? Është e veçantë, unë kurrë nuk kisha marrë pjesë në një ngjarje kaq të madhe. Ndjej ca flutura në stomak, atë nervozizëm të pritjes, të diçkaje që e bën për herë të parë. Debutimi me Gjermaninë, për Brazilin është gjithmonë një ndeshje e veçantë".