"Koronavirusi nuk është një grip i parëndësishëm: dhimbja është shumë e fortë dhe ndjen se po digjesh brenda". Një grua 68-vjeçare, Fernanda, paciente me Covid-19 nga spitali Kremona  e dalë  disa ditë më parë, tregoi historinë e saj.

"Unë jam gjallë dhe ndihem me fat," tha Fernanda, ndërsa foli për atë sëmundje duke zbuluar se nëse nuk do të shkonte në spital, megjithatë, ajo mund të mos ishte këtu për të treguar.

“Ethet midis 37 dhe 38 gradë nuk treguan asnjë shenjë rënie, natën po djersija shumë dhe mushkëritë dukej sikur ishin në zjarr”, rrëfen historinë e saj Fernanda në "Giornale di Brescia" duke shtuar se: "Ju nuk mund të hani dhe pini”.

Por siç shprehet ajo sëmundja, përveç forcës fizike kërkon dhe atë psikologjike, sepse imponon një vetmi që është e vështirë për tu menaxhuar dhe ju lë vetëm me "engjëj pa krahë që bëjnë gjithçka përtej të gjitha kufijve për të shpëtuar njerëzit, por unjë mund ta cilësoj këtë përvojë si një udhëtim drejt ferrit”

Qëndroni në shtëpi, mos shkoni për vrap

Pasojat e sëmundjes vazhdojnë edhe pasi ta keni kapërcyer atë relativisht, me trajtimin e antiviralëve: nga ai kundër malarjes tek ai anti-AIDS. "Jam i degjeneruar por në këmbët e mia", thotë Fernanda, e cila ndërkohë është rikthyer në San Paolo, duke lënë spitalin në Kremona. Sëmundja, e marrë siç i ndodhi asaj, mund të ketë pasoja shkatërrimtare. Si fizik ashtu edhe psikologjik. Për shembull, ju thoni që nuk mund të pini më ujë të gazuar dhe se nuk i keni dhënë më rëndësi ndonjë sendi material. "Qëndroni në shtëpi, mos mendoni të shkoni për një vrap," thotë Fernanda. Dhe ju e dini se çfarë do të thotë të infektoheni …/b.l/noa.al/