Ne mendojmë se jeta jonë ka mbaruar, por duhet të dimë se askush nuk ka vdekur ndonjëherë nga dashuria, përndryshe bota do të humbiste, ne duhet të vazhdojmë me rrjedhshmëri dhe lumturi.

Shumë herë, ne dëgjojmë "viktimën" e zhgënjimit të dashurisë duke thënë, "Unë e doja atë me gjithë forcën time", "E vendosa gjithë dashurinë time tek ai dhe ai përsëri më tradhtoi", "Unë e doja atë më shumë sesa veten"

Kush gabon në paragrafin e mësipërm? Le ta shqyrtojmë! Ata na bënë të besojmë dhe se duhet të kemi dashuri të pakushtëzuar në një marrëdhënie.

Sipas mendimit tim, mendoj se është e gabuar, duhet të ketë një ekuilibër midis dhënies dhe marrjes. Karta krediti dhe debiti.

Jepini vetes më shumë vlerë: Në një marrëdhënie, kur dikush jep më shumë dashuri se tjetra, ka diçka, prandaj Universi mëson ata që japin më shumë, për të rivendosur ekuilibrin. Ne duhet ta duam veten dhe të vendosim kufij.

Shihni, nuk po iu referohem lojërave, po i referohem reciprocitetit, ekuilibrit midis dhënies dhe marrjes në një mënyrë natyrale. Para se të krijojmë dashuri pa kushte për të tjerët, ne duhet të krijojmë dashuri me kusht, duke iu referuar ungjillit: "Duaje të afërmin tënd si veten tënde".

Jepini vlerë atyre që ju vlerësojnë: "Pse ma bëri këtë, pasi unë i dhashë tërë dashurinë time?"

Kemi përgjigjen e pyetjes suaj. Ju dhatë tërë dashurinë tuaj dhe nuk morët pothuajse asgjë në këmbim, kështu që nuk jeni viktimë, ju jeni bashkërisht përgjegjës për të. Mësimi është i vështirë dhe i vazhdueshëm, derisa të shkëputeni me atë model./b.l/noa.al/