E përditshmja italiane Corriere, ka publikuar një artikull për sipërmarrësit shqiptarë që kanë sjellë risi pasurimi. Corriere është ndalur te rasti i sipërmarrësit shqiptar Agron Shehaj, i pari që nisi shërbimin e call center në Shqipëri.

Nga emigrimi në moshë të vogël e deri te ngritja e “mbretërisë” siç e cilëson vetë e përditshmja. Shikim drejt objektivit, xhuboks gri, orë plastike në dorën e majtë dhe dy gishta të ngritura lart në shenjë ngazëllimi. Mars 1991, stacioni hekurudhor i Monguelfo (Bolzano).

“Jam unë, kur isha 13 vjeç. Fotoja është e Guido Perinit, një fotograf vendas, i cili ndodhej aty për të dokumentuar mbërritjen e emigrantëve shqiptarë”, thotë Agron Shehaj, duke treguar foton. Rreth një çerek shekulli më pas, pas atij zbarkimi me familjen nga Vlora është bërë një nga “padronët” e call center në Europë. Intercom Data Service (IDS) ka 15 zyra në Shqipëri, më shumë se 3,000 të punësuar, në masën më të madhe shqiptarë, ndonjë prej tyre italian dhe anglez. Xhiroja vjetore 20 mln euro, me seli qendrore në zonën e ish-Bllokut, dikur vendi ku strehohej diktatori dhe “delfinët” e tij.

Zbarkimi në Brindisi

Ai, Agroni, i përket valës së parë të emigrantëve shqiptarë. “Zbarkova në Brindisi pas një udhëtimi të gjatë në një anije ushtarake shqiptare”, kujton ai. “Tentuam të hyjmë përmes ambasadës italiane në Tiranë për të kërkuar azil politik, por atë ditë, zyra ishte e mbyllur. U kthyen në Vlorë, pritëm rastin më të mirë. Në udhëtim ishin unë, mamaja, babai, vëllai i vogël dhe qindra bashkatdhetarë të tjerë. Një udhëtim i gjatë, por ne fëmijët na vendosën që të flinim. U zgjova nga zhurma e helikopterit mbi kokë dhe nga bankina e Portit të Brindisit. Pak orë më pas, unë dhe familja ime hipëm në një tren që do të na çonte drejt veriut të Italisë. Na zbritën në Monguelfo dhe mikpritja ishte e jashtëzakonshme, banorët e zonës na ofronin ushqime e veshje. Pak ditë më vonë, një zotëri na ndaloi në rrugë dhe mua dhe vëllait na dhuroi një biçikletë”.

E kundërta e Shqipërisë

Efekti nga vendi? “Një parajsë! Kishte rregull që ne nuk e kishim parë kurrë, çdo gjë ishte e bukur dhe e kuruar. Krejt e kundërta e Shqipërisë”. Tre muaj më vonë, familja e tij u transferua në Bolzano. Më pas djaloshi u transferua në Firence, ku nisi të studionte për ekonomi dhe tregti në universitet. “Në pritje për të diskutuar tezat, bëra disa takime për të parë mundësinë për të punuar në ndonjë bankë në Milano dhe aty kuptova se mund të ishte e mundur që të hapeshin në Shqipëri shërbime call center, siç bënin italianët për amerikanët”. Shqiptarët flasin italisht, kostoja e punës ishte e ulët, përse të mos e ofronim këtë shërbim për sipërmarrjet që ndodheshin përtej Adriatikut? Lindi kështu në nëntor 2005, IDS, kompania që futi në krizë sektorin në Itali.

“Megjithatë, kam kufizimet e mia. Linjat e mia telefonike nuk duhet të ofrojnë shërbime që dëmtojnë njerëzit. Si rrjedhim nuk do të kishte shërbime që mund të ofronin shërbime të ndaluara për të miturit, kumar, investime në financa të rrezikshme, lexim letrash etj”.

Kohët e fundit ka investuar te shërbimet dixhitale.

Te “Local Web” (ofron promovim kompanish dhe shitje të shërbimeve të tyre që veprojnë si në Mbretërinë e Bashkuar, ashtu edhe në Itali: “Chebuoni.it” e “Homepal”.

“Shqipëria ka bërë shumë progres, por ka ende punë për të bërë”.

A keni menduar ndonjëherë që t’i futeni politikës?

“Jo, faleminderit. Mund të kontribuohet për komunitetin edhe përmes sektorit privat, duke krijuar vende të reja pune”, ia pret shkurt. I martuar me një shqiptare (e cila pret që të marrë pasaportën italiane) me dy fëmijë ka vendosur që të transferohet në Milano. “Në familje flitet shqip. Fëmijët kanë lindur në Itali, gjuha e tyre kryesore është italishtja, por duhet të mësojnë edhe gjuhën e prindërve. Origjina nuk duhet harruar kurrë”.